Geçen yıl mayıs ayında erkek arkadaşım Onur bakteriyel menenjit geçirdi. O süreçte hastalığın başlangıcından itibaren hep yanındaydım. Yaşadıklarımızı paylaşarak farkındalık oluşturmak istiyorum, çünkü bu hastalık ne kadar hızlı ilerleyebildiğini ve ne kadar ciddi sonuçlar doğurabileceğini bizzat deneyimledik.
Her şey, geçmeyen bir ateşle başladı. Önce basit bir grip ya da soğuk algınlığı sandık. Ancak ateşi bir türlü düşmeyince hastaneye gittik. Onur bazı ağrı kesicilere alerjik reaksiyon gösterdiği için seruma bir alerji ilacı eklendi. Serum çıkarıldıktan sonra ise hiç beklenmedik bir durum gelişti: Kontrolsüz şekilde gülmeye başladı. Kendini durduramıyordu. Normalde yapmayacağı hareketleri yapıyor, söylediklerini kontrol edemiyordu. Ailesini ve beni tanıyordu ama davranışları tamamen farklıydı. Neşeli gibi görünen bu krizler aslında hastalığın ciddi bir belirtisiydi.
İki gün boyunca ne olduğunu anlayamadan hastane hastane dolaştık. Doktorlar teşhis koymakta zorlandı, çünkü menenjit genellikle şiddetli baş ağrısı, ense sertliği veya bilinç kaybıyla ilişkilendirilir, fakat erkek arkadaşımda belirti olarak kontrolsüz gülme öne çıkmıştı. Bu süreçte hâlâ durmaksızın gülüyordu. Sonunda özel bir hastanede bir nöroloji uzmanı, menenjitten şüphelenerek lomber ponksiyon yapılmasını istedi. Omurilik sıvısı alındığında teşhis kesinleşti: Bakteriyel menenjit.
Hastalık süresince nöbetler de geçirdi. Tedavi süreci zorlu geçti ve toplam 28 gün hastanede kaldı. Doktorlar yoğun bakım önermişti, ancak kendisi kabul etmedi. Tedavi sürecinde hem fiziksel hem de zihinsel olarak çok zorlandı. Neyse ki tedaviye hızla başlanması sayesinde iyileşti.
Ancak süreç burada bitmedi. Hastalığın bıraktığı izler sadece fiziksel değildi. Menenjitten sonra zaman zaman öfke kontrolüyle ilgili problemler yaşamaya başladı. Bu, hastalık sonrası ortaya çıkan bir sorunmuş. Şu anda destek almaya devam ediyor ve bu durumu yönetmek için çabalıyor.
Bu süreç bana çok şey öğretti. Menenjit, hızlı ilerleyen ve hayatı tehdit eden bir hastalık. Belirtileri her zaman klasik olmayabilir. Bu yüzden anormal bir belirti gördüğümüzde vakit kaybetmeden doktora başvurmalıyız. Birkaç saatlik gecikme bile büyük fark yaratabilir.
Lütfen bu hastalığı hafife almayın. Aşılar, erken tanı ve bilinçli hareket etmek hayat kurtarır.
Comments